Het negende Sociaal Wetboek (SGB IX) definieert een handicap in § 2 als volgt: "Mensen met een handicap zijn mensen met een fysieke, mentale, spirituele of zintuiglijke handicap die, in wisselwerking met gedrags- en omgevingsbarrières, hoogstwaarschijnlijk gedurende meer dan zes maanden een gelijke deelname aan de samenleving kunnen verhinderen. Er is sprake van een handicap in de zin van zin 1 als de toestand van lichaam en gezondheid afwijkt van de voor ouderdom kenmerkende ouderdomstoestand. Mensen dreigen gehandicapt te raken als er overeenkomstig zin 1 een bijzondere waardevermindering te verwachten is.". De mate van invaliditeit (GdB) is de mate van invaliditeit (GdB) is de maat voor de fysieke, psychologische, mentale en sociale effecten die worden veroorzaakt door een functiebeperking of gezondheidsschade. De details hierover zijn geregeld in de Zorggeneeskundeverordening. De GdB is gegradueerd in stappen van tien en varieert tussen de 20 en 100. Van een GdB van 50 wordt er één als ernstig gehandicapt beschouwd en kan een ernstig gehandicapte pas aanvragen. Getroffenen met een GdB van minder dan 50 en ten minste 30 kunnen bij het Bundesamt für Arbeit een aanvraag indienen voor gelijke behandeling met een ernstig gehandicapte persoon.

Vaak zorgen familieleden voor hun gehandicapte familielid. Als de betrokkene bepaalde financiële, juridische of persoonlijke zaken in het dagelijks leven niet meer in zijn eentje kan regelen, moet de verzorger door de rechter worden gemachtigd of aangewezen als officiële verzorger. In principe is het belangrijk om de wensen van de verzorgde persoon te volgen.