©

first aid 1882053 - aebopleidingen, CC0

Verslaving betekent een obsessieve afhankelijkheid van bepaalde stoffen, maar ook gedrag of activiteiten. Degenen die verslaafd zijn, hebben dringend hulp nodig.

Verslavingen zijn wijdverbreid. Vooral mensen in uitdagende situaties raken verslaafd. De spanning tussen familie en carrière kan dus soms de aanleiding zijn voor een verslaving.

Redenen voor het ontstaan van een verslaving
• Zoek naar ontspanning
• Afleiding van problemen
• Fysieke of zenuwachtige overbelasting
• Mogelijkheden om uit te schakelen
• Manier om de prestaties te verhogen
• Fysieke of zenuwsymptomen bestrijden

Verslaving kan mensen tot heel andere dingen ontwikkelen. Er zijn verslavingen die verband houden met stoffen, zoals die aan alcohol, medicijnen, sigaretten of cocaïne. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen legaal en illegaal beschikbare drugs. Daarnaast zijn er ook andere verslavingen dan alleen maar stoffen. De bekendste verslavingen van dit soort zijn gokverslaving, winkelverslaving of seksverslaving.

De meeste verslavingen worden nu officieel erkend. Een verslaafde kan dus hulp zoeken. Acute effecten van verslaving worden daarom erkend als redenen voor ziekteverzuim, medische behandeling, ziekenhuisopname en therapie.

In Duitsland is er ook een breed scala aan hulp- en adviesdiensten voor verslaafden en hun familieleden en vrienden, onafhankelijk van de medische zorg. Dergelijke diensten zijn ook beschikbaar, met name voor werknemers en werkgevers die direct of indirect betrokken zijn bij verslavingsstoornissen. Deze variëren van informatieportalen op internet en professionele hulporganisaties tot zelfhulpgroepen die rechtstreeks door de betrokkenen worden beheerd.

Het is altijd heel belangrijk om te beseffen dat het in zeer zeldzame gevallen alleen mogelijk is om een verslaving alleen te bestrijden. Hier is het sterk aan te raden om naar een dokter te gaan, medische en psychologische zorg te zoeken en bijvoorbeeld zelfhulpgroepen te bezoeken.

Vanuit het oogpunt van de werknemer is het ook bijzonder belangrijk om de verslaving eerlijk te communiceren naar de werkgever en de zorgverzekeraar. Alleen in dit geval geldt bijvoorbeeld de bescherming tegen ontslag wegens langdurige ziekte.

Questions and answers

Een verslavingsprobleem bestaat vaak al lang voordat er sprake is van directe gevolgen zoals ontwenningsverschijnselen, fysieke en zenuwsymptomen of bijvoorbeeld een persoonlijkheidsverandering. Als je bijvoorbeeld het gevoel hebt dat je een bepaalde stof moet consumeren om met het dagelijks leven om te gaan, kan het zijn dat je al een verslaving of een neiging tot verslaving hebt ontwikkeld.

In alle grotere Duitse steden en gemeenten is er een centrale verslavingsbegeleiding. Deze wordt beheerd door de stad of een hulporganisatie (bv. Caritas). Daar kunt u algemene en anonieme informatie verkrijgen. Maar u krijgt ook concrete hulp en tips over mogelijke medische en therapeutische maatregelen. U kunt er ook contact opnemen met lokale zelfhulpgroepen. Een bezoek aan het centrum voor verslavingsbegeleiding mag echter niet worden gezien als een vervanging voor medische zorg.

Het probleem met een verslaving is dat de betrokkene zijn of haar eigen probleem moet herkennen. Afgezien van het misschien uiten van bezorgdheid, zal er weinig doordringen in de persoon en een verschil maken. Hulp bieden kan zeker geen kwaad, maar het willen afdwingen van hulp leidt meestal tot een afwijzing of weigering. Meer dan suggesties, het uiten van bezorgdheid en het verzoek om na te denken over het probleem, kan men als buitenstaander helaas zelden doen. Een uitzondering is wanneer de verslaafde zich in een acute gezondheidstoestand of persoonlijk gevaar bevindt. De beste manier om te weten te komen wat in dergelijke gevallen de mogelijkheden zijn, is door een lokale verslavingsdeskundige te raadplegen.

Mede-afhankelijkheid is zelf een verslaving, het beïnvloedt de mensen om een verslaafde heen. Medeverslaafden proberen de zieke te helpen, te beschermen, te waarschuwen, uit te leggen en te rechtvaardigen tegenover anderen. Het grootste probleem met co-verslaving is dat het het leven van de verslaafde gemakkelijker maakt en zijn verslaving kan verergeren.